Campagne Fair Play en Respect

Ouders / supporters
Wat zou het zijn? Alle frustratie van een week te hard werken? Dat wat je zelf nooit bereikt hebt dan in ieder geval met je kind willen behalen? Of juist verwachten dat jouw zoon straks ook schittert in het eerste, net als jij vroeger?

Klik hier voor het broeikasfilmpje (erg leuk!). En wat dacht je van het publiekswissel filmpje?



Er is 1 hele goeie kant aan te fanatieke ouders langs het sportveld van hun kind: Ze zijn er in ieder geval! En dat kun je van een heleboel andere ouders niet zeggen. En dat is voor een kind minstens zo erg. Betrokken bij hun kind dus. Tot zover de goeie kanten.
Sinds de SIRE campagne



leeft het fenomeen ‘hoe kijk ik naar mijn kind’ volop. Hulde aan de campagne! Richard Kraijcek is bang dat ouders hierdoor niet meer naar het sportveld komen. Bang om op zo’n schreeuwende ouder uit het spotje te lijken. Wat een onzin! Confronteren door mensen een spiegel voor te houden en die lekker uit te vergroten werkt fantastisch. Ik hoor heel veel mensen over de campagne praten, eerste doel behaald! Wie de schoen past trekt m aan. Langs de lijn leeft het “niet te negatief he Karel, denk aan de reclame”. Tuurlijk, zo heftig als in het spotje, dat zijn uitzonderingen. Gelukkig maar! Maar vergis je niet, ook minder heftig heeft een negatieve impact op kinderen.



En het ge beurt. Te veel! Ouders langs de lijn hebben vaak geen idee wat ze overbrengen en meegeven aan kinderen. Binnen de ijshockeywereld moet dat dat door clubs groots worden opgepakt. Super en hard nodig ook in veel andere sporten. Waarom? Omdat kinderen in de war raken van ouders die ‘meecoachen’ en iets anders zeggen dan de coach. Omdat kinderen oppikken en overnemen hoe wij langs de kant die ‘achterlijke’ scheidsrechters op zijn fouten wijzen. Omdat het faalangstig maakt als je steeds maar hoort wat je fout doet. En bovenal omdat het de lol in het spelletje kan verminderen of zelfs bederven.

Supporters / toeschouwers
Dat je je club steunt door dik en dun? Prima!
Dat je emotie toont? Dat is onlosmakelijk met sport verbonden en dat maakt sport leuk. Dus: emotie moet!

Als emotie en support omslaan in agressie (verbaal of fysiek), disciminatie, respectloze en niet op feiten gebaseerde uitingen, dan slaat men door en dat kan niet geaccepteerd worden, want dat is niet goed voor de imago van het ijshockey. Tijd om actie te nemen: elkaar aanspreken op ongewenst gedrag, de club spreekt mensen aan (eventueel later) op ongewenst gedrag en zo nodig worden sancties (waaronder mogelijk een stadionverbod) opgelegd aan overtreders en/of clubs waartoe de overtreders behoren.
Een actief beleid is gewenst!

Hufterigheid heeft toegeslagen

Ja, het is hard nodig dat de misstanden -zeg maar wantoestanden - binnen de sport aangepakt worden. En denk nu alsjeblieft niet direct alleen aan voetballen. De narigheid vindt ook plaats in bijvoorbeeld sporthallen. Met name bij vrijwel alle teamsporten zie je dat ‘waarden en normen’ ook binnen de sport vaak ver te zoeken zijn! Het is een afspiegeling van het leven van veel mensen in de week voorafgaand aan het weekend. De rotzooi op straat. De wijze waarop mensen (niet) met elkaar omgaan. En in het weekend dient ineens een scheidsrechter c.q. spelleider te fungeren als ‘hoeder van waarden en normen’ binnen de betreffende sport… Nou, je begrijpt dat zoiets dus niet werkt. Er is niet voor niets een enorme terugloop van het aantal scheidsrechters binnen de diverse takken van sport! Logisch. Als je de opstelling ziet van heel wat spelers, trainers, besturen en publiek, dan kan ik mij voorstellen dat een aantal mensen het voor gezien houdt! Je laat je toch in je vrije weekend niet voor je lol verrot schelden?”

Het moet gezegd, het is Pim Fortuyn geweest die de discussie op gang heeft gebracht. Het thema op de agenda van onze samenleving plaatste! En in de breedte heeft men ingehaakt. Grenzen zijn allang overschreden. De hufterigheid heeft toegeslagen. Begrippen als respect en sportiviteit naar de prullenbak verwezen, afgedaan als ouderwets en oubollig onder de noemer, ‘Ik bepaal zelf wel wat goed voor een ander is.‘ Er moet iets gebeuren!