Campagne Fair Play en Respect

Scheidsrechters

"Hé, idioot, kijk eens uit je doppûh!"
"*** scheids! Zag je dat dan niet!"

Wellicht herkent u deze voorbeelden. Bij veel sportverenigingen komen zo nu en dan vervelende situaties voor, zoals opzettelijk veroorzaakte blessures, vervelend gedrag jegens de scheidsrechter, scheldpartijen en zelfs discriminatie. Kan dat niet anders?

Mensenwerk
Scheidsrechters maken soms fouten; het is en blijft mensenwerk. Trainer-coaches en begeleiders dienen dergelijke (vermeende) fouten te accepteren. Dat geldt tevens voor de spelers die zij onder hun hoede hebben. Je kunt ze trainen totdat ze er bij wijze van spreken bij neervallen en ze volproppen met tactische opdrachten; toch worden er tijdens de wedstrijd veel fouten gemaakt. Dat is niet erg, want fouten horen nu eenmaal bij de sport, het zou anders maar een steriel spelletje worden. Mogen scheidsrechters dan af en toe ook een foutje maken? Ook is er bij sport soms sprake van psychologische oorlogsvoering. Dat uit zich bijvoorbeeld in tijdrekken en intimidatie van de tegenstander. Ook een dergelijke handelwijze mag niet worden getolereerd.

Zonder scheidsrechters, geen wedstrijden.
Sport is en blijft sport, bij een wedstrijd van het ene team tegen het andere team is het bij voorbaat uitgesloten dat beide teams kunnen winnen. We vertrouwen de leiding van het spel toe aan scheidsrechters. 
Je hoeft het niet altijd eens te zijn met hun beslissingen, scheidsrechters maken ook fouten (maar wie doet dat niet!).
Belangrijk is dat scheidsrechters ook plezier moeten blijven beleven aan hun hobby. Daarom willen we zeker ook aandacht besteden aan verbaal en fysiek geweld.  Ongenuanceerde en stemming makende uitspraken  willen we preventief en met ‘lik op stuk’-beleid tegengaan. En dat allemaal ten faveure van behoud en aanwas van het scheidsrechterskorps, om er voor te zorgen dat we ook in de toekomst nog over voldoende en capabele mensen beschikken die de fluit ter hand willen nemen.

Zelfkritiek
Daar van spelers, coaches, toeschouwers, etc. verwacht mag worden dat zij zich sportief en respectvol gedragen, mag van scheidsrechters minimaal hetzelfde geëist worden. Scheidsrechters leiden wedstrijden omdat ze het leuk vinden én omdat ze ambitie hebben (die heel divers kan zijn). Het zijn vrijwilligers, die (moeten) begrijpen dat dit niet hetzelfde is als vrijvlijvend. Daar waar de sporters investeren in hun sport door te trainen en van de ontwikkelingen op de hoogte te blijven, zullen ook scheidsrechters moeten investeren in fysieke en mentale conditie, spelregelkennis en de interpreatie daarvan, etc.
Het is aan de NIJB om zorg te dragen voor de juiste opleidingen en om scheidsrechters op hun juiste waarden te beoordelen, en daar waar nodig coachend en sturend op te treden. Een taak die weggelegd is voor supervisors en rapporteurs. En ook voor die doelgroep verzorgt de NIJB (bij)scholingen.